Depreme Dayanıklı Yapı Tasarımında Yeni Bir Performans Hedefi: “Onarılabilir Hasar” Ve Yönetmeliklere Uygun İnşa Edilmiş Yapılar İçin Yenilikçi Onarım Yöntemleri

Proje Başlığı: A Depreme Dayanıklı Yapı Tasarımında Yeni Bir Performans Hedefi: “Onarılabilir Hasar” Ve Yönetmeliklere Uygun İnşa Edilmiş Yapılar İçin Yenilikçi Onarım Yöntemleri
Proje Türü: TÜBİTAK Projesi
Proje Yürütücüsü: Prof. Dr. Alper İlki

Güncel depreme dayanıklı tasarım yönetmelikleri ya da kılavuzları, yapıların yıkılmadan hasar almasını temel alarak, ekonomik bir tasarım hedeflemektedir. Bu hasar için koyulan limit Can Güvenliği olarak tanımlanmakta olup, bu limitlere göre tasarlanmış yapılar deprem sonrasında yıkılmasa bile aldıkları hasar sebebiyle ciddi ekonomik kayıplara sebep olmaktadır. Örneğin, yakın geçmişte yaşanan Yeni Zelanda depremlerinde, hasar tespit işlemleri yıllarca sürmüş ve şehrin ekonomik aktivite merkezi uzunca süre kullanılamaz durumda kalmıştır. Buna ek olarak, güncel yönetmelik kurallarına göre inşa edilmiş yapıların onarımları ve onarım sonrası deprem performanslarına yönelik yeterli bilgi olmadığı için, hafif ve orta hasarlılar dahil, hasar gören yapıların neredeyse tümünün yıkılıp, yeniden yapılması gereği ortaya çıkmıştır. “Depreme Dayanıklı Yapı Tasarımında Yeni Bir Performans Hedefi: “Onarılabilir Hasar” ve Yönetmeliklere Uygun İnşa Edilmiş Yapılar için Yenilikçi Onarım Yöntemler” başlıklı Tübitak 1001 projesi, yönetmeliklere uygun olarak tasarlanmış betonarme kolonların onarılabilirliğini deneysel bir çalışma programı ile inceleyerek analitik yöntemler ile betonarme yapı sistemleri için onarılabilir hasar limiti belirlemeyi amaçlamaktadır. Projenin temel çıktısı olan “Onarılabilir Hasar Limiti” sayesinde, deprem sonrası onarılabilecek binaların kolaylıkla belirlenebilmesi ve gereksiz ekonomik kayıpların önüne geçilmesi hedeflenmektedir.